Objawów lękowych jest bardzo wiele, jako, że lęk ma wiele twarzy.

Należy podkreślić, że nie każda sytuacja stresowa musi doprowadzić do zaburzeń lękowych.

Wystąpienie ich zależy zarówno od siły i rodzaju urazu psychicznego, jak i osobniczej odporności układu nerwowego i cech osobowości.

​

Prawdopodobieństwo zachorowania zwiększa stresogenny tryb życia czy też ogólne przemęczenie. Postaci zaburzeń nerwicowych jest kilka.

​

Najczęstsze to:

​

Napady paniki - są to napady silnego lęku (przerażenia) trwającego od kilku minut do godziny, które nie są ograniczone do jakiejkolwiek szczególnej sytuacji czy okoliczności, nie wiążą się z większym wysiłkiem, ani narażeniem na sytuacje niebezpieczne. Takiego napadu nie można przewidzieć.

​

Lęk uogólniony - jest w jakiejś mierze przeciwieństwem napadów paniki. Lęk tu ma charakter przewlekły i uporczywy. Chorzy przeżywają nierealistyczne obawy się dotyczące codziennych życiowych wydarzeń i trudności – z góry zakładają, że coś się nie powiedzie . Charakterystyczne jest martwienie się o zdrowie własne i najbliższych. Lęk występuje niezależnie od jakichkolwiek okoliczności zewnętrznych.

​

Zaburzenia pod postacią somatyczną - lęk manifestuje się objawami cielesnymi. Jest kilka podtypów tych zaburzeń, wszystkie objawiają się dolegliwościami z różnych narządów oraz lękiem przed rozpoczynającą się chorobą lub chorobami. Do tej grupy właśnie należą znane wszystkim nerwica serca, czy żołądka czy też „jelito drażliwe”. Pacjent odczuwa bóle, kołatania serca, ma nudności, biegunki. Ale objawy też mogą dotyczyć innych narządów – płuc, narządów płciowych. Należy pamiętać, że wszystkie te objawy są składowymi lęku.