Schizofrenia jest jedną z najczęstszych chorób psychicznych. Dotyka około 1 proc. światowej populacji. 

 

Wg ICD 10 zaburzenia schizofreniczne cechują się w ogólności podstawowymi i charakterystycznymi zakłóceniami myślenia i spostrzegania oraz niedostosowanym i spłyconym afektem. Jasna świadomość i sprawność intelektu są zwykle zachowane, choć z czasem mogą powstawać pewne deficyty poznawcze.

 

Przebieg schizofrenii może być albo ciągły, albo epizodyczny, z postępującym lub stabilnym deficytem, lub też może być to jeden lub więcej epizodów z pełną lub częściową remisją.

​

Kryteria jakościowe diagnozowania schizofrenii dotyczą objawów:

​

pozytywnych (inaczej „wytwórczych”), czyli dodatkowych w stosunku do normalnego funkcjonowania:
 

• halucynacji
   

• urojeń
   

• dziwacznych zachowań

​

negatywnych (zmniejszających zdolności normalnego zachowania):
 

• ubóstwa mowy (mutyzm)
   

• anhedonii – niezdolność do spontanicznego przeżywania pozytywnych uczuć (np. radości, zadowolenia i optymizmu w ogóle)
   

• apatii
   

• nieuwagi
   

• zobojętnienia
   

• zubożenie mimiki
   

• trudności prowadzenia aktywności społecznej (rodzinnej, małżeńskiej, zawodowej, czynności samoobsługowych)
   

• trudności w komunikacji interpersonalnej.